Grčki parlament ratifikovao je “Sporazum o saradnji u međusobnoj odbrani” kojim se Sjedinjenim Državama odobrava korišćenje svih grčkih vojnih baza. One će američkoj vojsci služiti ne samo za skladištenje naoružanja, dopunjavanje gorivom i obuku, već i za operacije “reagovanja u izvanrednim situacijama”, odnosno za napadačke misije. Posebno su važne vazdušne baze u Larisi u kojima su američke vazduhoplovne snage već rasporedile bespilotne letjelice MQ-9 Reaper, te ona Stefanovikio, gdje je američka vojska već rasporedila helikoptere Apače i Blek hok.
Grčki ministar odbrane Nikolaos Panagiotopulos definisao je sporazum “korisnim po naše nacionalne interese, jer povećava važnost Grčke u američkom strateškom planiranju”. Ovu važnost Grčka ima već neko vrijeme. Sjetite se samo krvavog državnog udara „crnih pukovnika“, organizovanog 1967. godine u sklopu operacije Stay-Behind kojom je upravljala CIA, koju je u Italiji pratila sezona masakra i takozvanih „Olovnih godina“ koja je započela terorističkim napadom na Piaci Fontana 1969. godine.
Iste godine američki mornarički odred iz baze Sigonela na Siciliji prebačen u Grčku, u zaliv Souda na ostrvu Krit, po naredbi Napuljske komande američke vojske. Danas je zaliv Souda jedna od najvažnijih vazduhoplovnih baza Pentagona, službeno NATO pakta, na Sredozemlju, koja se koristi za ratove na Bliskom istoku i sjevernoj Africi. U zaliv Souda Pentagon će uložiti još šest miliona evra, a tome će se dodati 12 miliona koji će uložiti u Larisu, najavljuje Panagiotopulos, predstavljajući to kao veliku ponudu za Grčku.
Međutim, premijer Kirijakos Micotakis ističe da je Atina već potpisala sporazum s Pentagonom o nadogradnji svoje flote aviona F-16, što će Grčku koštati 1,5 milijardi dolara, te da je takođe zainteresovana za kupovinu bespilotnih letjelica i borbenih aviona F-35. Grčka se, nakon Bugarske, ističe i kao evropski NATO saveznik koji dugo izdvaja najveći postotak BDP-a za vojnu potrošnju, čak 2,3 odsto, uprkos svim nedaćama kroz koje Grčka prolazi i dužničkoj krizi iz koje se zemlja neće izvući decenijama.
CILj JE PARALIZOVATI RUSIJU I KINU U JUGOISTOČNOJ EVROPI
Sporazum takođe jamči Sjedinjenim Državama “neograničeno korišćenje luke Aleksandropolis”, smještenoj na Egejskom moru, neposredno blizu tjesnaca Dardanele, koji na turskoj teritoriji povezuje Sredozemno i Crno more i ključna je tranzitna ruta, posebno za Rusiju. Nadalje, susjedna Istočna Trakija, mali evropski dio Turske, tačka je dolaska Turskog toka, gasovoda koji Rusiju preko Crnog mora povezuje s Turskom i dalje prema sjeveru s Bugarskom, Srbijom, Mađarskom i velikim gasnim čvorištem Baumgarten u Austriji.
“Strateško ulaganje”, koje Vašington već sprovodi u lučkoj infrastrukturi, ima za cilj da Aleksandropolis postane jedna od najvažnijih američkih vojnih baza u regiji, sposobna blokirati pristup ruskim brodovima na Mediteranu i istovremeno blokirati Kinu koja luku i cijeli okrug Pirej namjerava pretvoriti u važno područje na Novom putu svile. “Radimo s drugim demokratskim partnerima u regiji kako bismo odvratili zle aktere poput Rusije i Kine, prije svega Rusije koja koristi energiju kao instrument svog zlonamjernog uticaja”, rekao je američki ambasador u Atini Džefri Pjat, arhitekta državnog udara u Ukrajini 2014.
Američki ambasador u Atini i ne krije pravi cilj ovog „sporazuma“, a to je rekao istovremeno s ratifikacijom Zakona o ratifikaciji Sjevernoatlantskog sporazuma o pristupanju Sjeverne Makedonije u NATO. Naime, prije dva dana je parlament u Skoplju sa 114 glasova “za” usvojio spomenuti zakon, a prije roka je usvojen zbog najavljenog predizbornog raspuštanja parlamenta krajem dana, čime je napravljen presedan, jer je ratifikacija valjana s odlaganjem, odnosno, biće pravosnažna kada Španija ratifikuje Protokol o pristupanju Sjeverne Makedonije u NATO, a što se očekuje u martu ove godine. Sjeverna Makedonija nakon ovog čina postaće 30. članica NATO pakta, a nakon svečane sjednice Sobranja je ispred zgrade makedonskog parlamenta NATO zastava istaknuta zajedno s makedonskom.
Što se tiče preuzimanja grčkih baza, ambasador Pjat naglašava kako “Aleksandropolis ima presudnu ulogu za energetsku bezbednost i stabilnost Evrope”. “Sporazum o saradnji u uzajamnoj odbrani” sa Sjedinjenim Državama je dio je ovog okvira kojeg je grčki parlament ratifikovao sa 175 glasova „za“ vlade desnog centra, Nove demokratije i drugih, a 33 glasova „protiv“ dolazi iz redova Komunističke stranke i nekoliko manjih stranaka i nezavisnih poslanika. Osamdeset poslanika je prema formuli američkog Kongresa proglašeno “prisutnim”, ekvivalent suzdržanima, pošto je grčki parlament preuzeo američku terminologiju.
Siriza, koalicija takozvane „radikalne ljevice”, revizionisti i reakcionari koji će ostati upisani u novijoj grčkoj istoriji kao izdajnici svih obećanja i nacionalnih interesa grčkog naroda, koju je vodio Aleksis Cipras, suzdržala se od glasanja. Stranka koja je dobila mandat i odriješene ruke od strane Grka da zemlju izvede iz evrozone i iz EU i NATO pakta, ako bude potrebno, sada u opoziciji, nakon što je strancima predala sve strateške sektore grčke ekonomije, sada je neslužbeno podržala prodaju privrede zemlje, sada je Pentagonu prodala u bescjenje ne samo svoje vojne baze, već i ono malo što je ostalo od njenog suvereniteta. Od ratifikovanja ovog dokumenta se slobodno može reći da na političkoj karti Evrope i svijeta Grčka kao država postoji samo na papiru.
Ovakavim razvojem događaja, uz Grčku koja je postala američki protektorat i zavisna od dobre volje Njemačke i takozvane „Trojke“, kojima još uvijek duguje isti iznos kao i prije pokretanja programa „spašavanja“, situacija na južnom Balkanu se dodatno komplikuje, a uz probleme s kojima se jedva nose zemlje u regiji i iznova probuđenim turskim ekspanzionizmom je Balkansko poluostrvo, po ko na koji put u istoriji, pretvoreno u bure baruta.
Autor Nebojša Babić
Naslovna fotografija: surclaro.com
Izvor logicno.com, 13. februar 2020.
