„Dara iz Jasenovca“ je banalan i bukvalan film. Načinom na koji je prikazao ubistva banalizovao je zlo i sveo ga na lično raspoloženje ustaških zlikovaca i sadista, kaže za Nova.rs Dubravka Stojanović, istoričarka i profesorka na Filozofskom fakultetu.
– Govorom Maksa Luburića ili časne sestre u filmu je, kao, trebalo da se objasni ustaška ideologija, ali i to je užasno površno – smatra Dubravka Stojanović nakon što je odgledala film Predraga Gage Antonijevića.
Naša sagovornica iznosi stav da “zlo mora da se izrazi mnogo jačim umetničkim formama” i dodaje:
– Zato ceo ovaj film ne može ni da se poredi samo sa jednom Zafranovićevom scenom ustaškog klanja u autobusu koja vas obeleži i nauči šta je fašističko zlo za ceo život.
Istoričarka i profesorka Filozofskog fakulteta podseća i na buru koja je od početka pratila ostvarenje “Dara iz Jasenovca”:
– Film je propaganda u načinu na koji je finansiran, načinu na koji je izabran za srpskog kandidata za nagradu Oskar i emitovan pre bioskopske premijere na RTS-u. Sve su to skandali. A sada čujemo i vidimo i da je scenario za film plagijat pisca i scenariste Arsena Diklića!
Profesorka Stojanović navodi i da je Antonijevićevo ostvarenje “istorijski selektivno”, što ovako obrazlaže:
– Osim jedne žene i male grupe Roma film ne prikazuje da su, pored Srba, u Jasenovcu masovno ubijeni Jevreji, Romi i Hrvati antifašisti. Time je film na tragu propagandnih partizanskih filmova koji su kao žrtve prikazivali samo partizanske borce, a ne i civile. Selekcija žrtava je, ne samo ružna i falsifikat istorije, nego je i opasna igra sa istorijom – kaže Dubravka Stojanović.
Autor Jelena Koprivica
Naslovna fotografija: Medija centar Beograd
Izvor Nova S, 24. februar 2021.
BONUS VIDEO:
